Het weekend
Door: Mizaru, Kikazaru, Iwazaru
Blijf op de hoogte en volg Ruud
23 Februari 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
En dan is het vrijdagmiddag. Wat te doen, wat te doen."Is er hier eigenlijk wat te doen in de buurt", vraagt hij maar eens.
jaaaa... erhhhh... nou.... erhm..... er is wel een stadje in de buurt, geloof ik. twee uurtjes naar het westen rijden, kom je der vanzelf.
Zij stappen in de witte Mazda's. De witte mazda's zijn ouder dan de meeste studenten die er in rijden. ze zijn voorzien van alle gemakken zoals wielen, stuur, motorblok, ARKO (Raap, 2012) ennn dat was het zo'n beetje. de teller staat op 200.000 km, maar er wordt gesuggereerd dat hij minstens tweemaal rond is geweest.
Hostel is geboekt, eerst maar even langs het strand in Gordon's Bay. Wit zandstrand, kleine boulevard, veel wind en een enorme kwal (weekdier). heerlijke middag hebben zij gehad, waarna de weg richting het stadje in het westen weer ingezet wordt. een vierde witte mazda is aangesloten en in colonne rijden zij westwaards. De colonne zelf is al een mooi plaatje (geen materiaal beschikbaar, volgt). Het hostel is even zoeken en gelukkig heeft niemand geteld hoe vaak er omgereden wordt (3x) en hoe vaak er langs het hostel gereden wordt alvorens in de gaten te hebben dat het het hostel is (2x).
Inchecken duurt land met een groep van 14, maar al snel wordt er gezocht naar een restaurantje. Op loopafstand wordt een bistro gevonden en dankzij de goeie verstandhouding tussen Euro en Rand was het alles er op en eraan, dus inclusief bubbels en brandy, de prijs van een Nederlands hoofdgerecht. Een beetje decadent, maar ze doen het voor het contrast.
Een deel van de groep gaat vervolgens op verkennigstocht in de zogeheten 'lange straat' (eigen vertaling) om te kijken of er wat te doen is, zodat het zaterdagavondprogramma gemaakt kan worden.
Zaterdag staat een dagtripje op het programma voor de meesten. Drie witte mazda's trekken Zuidwaarts naar Cape Point. Onderweg stoppen zij om wat stranden aan de Indische Oceaan te bekijken. Ook worden er pinguïns gespot. Na de nodige selfie's (foto's van men zelf, meestal met de gestrekte arm nog zichtbaar) vervolgen zij zich naar het natuurpark Cape Point. De uitgestrekte laaggroei met een enkele verharde weg is adembenemend. Hoewel er honderd borden langs de weg staan waarop wordt gewaarschuwd voor bavianen, zijn de apen nergens te bekennen.
Cape Point en kaap de Goede Hoop wordt door de hele groep ervaard als wonderschoon. De hoge rotsen in de samenkomst van twee oceanen zorgt voor foto's (waaronder selfie's) in overvloed. Een aantal heren wil een looptocht maken over de verschillende paden, maar uiteindelijk wordt er toch gekozen voor de kabelbaan naar de vuurtoren. Het uitzicht daar is beter te beschrijven met foto's (zie foto's).
Kaap de Goede Hoop wordt bereikt met de auto en daar zijn ze dan. Na een korte stop om de beesten digitaal vast te leggen, kiest een van de bavianen een witte Mazda uit om op te chillen. Dit brengt veel lol met zich mee, alsmede een hoop Japanners en Duitsers, die vanuit de auto (de witte mazda's blokkerende) film en foto's maken.
De weg terug wordt gekozen over de weg langs de Atlantische oceaan, in Noordelijke richting. Hier is nog meer natuurlijk schoon te zien, in de vorm van onbereikbaar strand, uitzicht over enkele baaien en prachtige bergpartijen. De groep kiest ervoor om de zonsondergang in de Atlantische zee te zien, aan de voet van de berg die lijkt op een eetmeubel. De baai waar ze vervolgens ook een hapje eten, heeft wat weg van St. Tropez. Veel dure auto's, chique kleding. En dat terwijl 20km verderop 1 miljoen mensen in hutjes zonder water en stroom wonen... Dit weekend was echter zonder zorgen gepland, dus was het tijd voor het zaterdagavondprogramma....
asdfafdsg....fdgsdf
gsdfgsdfg....sdfgsoortstratumseindddsfga...
*******(MISSING REEL)********
...dus koos de groep ervoor om de berg op een later stadium op te gaan en hun zondagse rust te zoeken in de buurt van het thuisdorp, immers wacht de stage de volgende ochtend vroeg weer.
Wat een heerlijk land, als je één oog dicht doet.
jaaaa... erhhhh... nou.... erhm..... er is wel een stadje in de buurt, geloof ik. twee uurtjes naar het westen rijden, kom je der vanzelf.
Zij stappen in de witte Mazda's. De witte mazda's zijn ouder dan de meeste studenten die er in rijden. ze zijn voorzien van alle gemakken zoals wielen, stuur, motorblok, ARKO (Raap, 2012) ennn dat was het zo'n beetje. de teller staat op 200.000 km, maar er wordt gesuggereerd dat hij minstens tweemaal rond is geweest.
Hostel is geboekt, eerst maar even langs het strand in Gordon's Bay. Wit zandstrand, kleine boulevard, veel wind en een enorme kwal (weekdier). heerlijke middag hebben zij gehad, waarna de weg richting het stadje in het westen weer ingezet wordt. een vierde witte mazda is aangesloten en in colonne rijden zij westwaards. De colonne zelf is al een mooi plaatje (geen materiaal beschikbaar, volgt). Het hostel is even zoeken en gelukkig heeft niemand geteld hoe vaak er omgereden wordt (3x) en hoe vaak er langs het hostel gereden wordt alvorens in de gaten te hebben dat het het hostel is (2x).
Inchecken duurt land met een groep van 14, maar al snel wordt er gezocht naar een restaurantje. Op loopafstand wordt een bistro gevonden en dankzij de goeie verstandhouding tussen Euro en Rand was het alles er op en eraan, dus inclusief bubbels en brandy, de prijs van een Nederlands hoofdgerecht. Een beetje decadent, maar ze doen het voor het contrast.
Een deel van de groep gaat vervolgens op verkennigstocht in de zogeheten 'lange straat' (eigen vertaling) om te kijken of er wat te doen is, zodat het zaterdagavondprogramma gemaakt kan worden.
Zaterdag staat een dagtripje op het programma voor de meesten. Drie witte mazda's trekken Zuidwaarts naar Cape Point. Onderweg stoppen zij om wat stranden aan de Indische Oceaan te bekijken. Ook worden er pinguïns gespot. Na de nodige selfie's (foto's van men zelf, meestal met de gestrekte arm nog zichtbaar) vervolgen zij zich naar het natuurpark Cape Point. De uitgestrekte laaggroei met een enkele verharde weg is adembenemend. Hoewel er honderd borden langs de weg staan waarop wordt gewaarschuwd voor bavianen, zijn de apen nergens te bekennen.
Cape Point en kaap de Goede Hoop wordt door de hele groep ervaard als wonderschoon. De hoge rotsen in de samenkomst van twee oceanen zorgt voor foto's (waaronder selfie's) in overvloed. Een aantal heren wil een looptocht maken over de verschillende paden, maar uiteindelijk wordt er toch gekozen voor de kabelbaan naar de vuurtoren. Het uitzicht daar is beter te beschrijven met foto's (zie foto's).
Kaap de Goede Hoop wordt bereikt met de auto en daar zijn ze dan. Na een korte stop om de beesten digitaal vast te leggen, kiest een van de bavianen een witte Mazda uit om op te chillen. Dit brengt veel lol met zich mee, alsmede een hoop Japanners en Duitsers, die vanuit de auto (de witte mazda's blokkerende) film en foto's maken.
De weg terug wordt gekozen over de weg langs de Atlantische oceaan, in Noordelijke richting. Hier is nog meer natuurlijk schoon te zien, in de vorm van onbereikbaar strand, uitzicht over enkele baaien en prachtige bergpartijen. De groep kiest ervoor om de zonsondergang in de Atlantische zee te zien, aan de voet van de berg die lijkt op een eetmeubel. De baai waar ze vervolgens ook een hapje eten, heeft wat weg van St. Tropez. Veel dure auto's, chique kleding. En dat terwijl 20km verderop 1 miljoen mensen in hutjes zonder water en stroom wonen... Dit weekend was echter zonder zorgen gepland, dus was het tijd voor het zaterdagavondprogramma....
asdfafdsg....fdgsdf
gsdfgsdfg....sdfgsoortstratumseindddsfga...
*******(MISSING REEL)********
...dus koos de groep ervoor om de berg op een later stadium op te gaan en hun zondagse rust te zoeken in de buurt van het thuisdorp, immers wacht de stage de volgende ochtend vroeg weer.
Wat een heerlijk land, als je één oog dicht doet.
-
23 Februari 2014 - 19:46
Maaikss:
Heerlijk!!! Super leuk geschreven! -
23 Februari 2014 - 22:05
Yvonne:
Je kan leuk schrijven, Ruud!
Was een te gek weekend met z'n allen! :) -
24 Februari 2014 - 12:20
Kees-Jan:
Mooie laatste zin: "Wat een heerlijk land, als je één oog dicht doet." Dit is precies waar het is ZA om gaat: je moet je ogen open houden voor alle misstanden in dat mooie land. Gelukkig dat je met je werk op school een klein beetje wat kan veranderen. Blijf vooral lln motiveren door te leren: dat is de basis van een betere toekomst!
Succes en verder veel plezier! -
24 Februari 2014 - 12:35
Opa George:
Heb deze met aandacht gelezen!! Man, wat heb je in die korte tijd al
allemaal gezien! Apropo,Annemarieke was gisteren op oma's verjaardag.
Laat maar komen die blogs van jou.
Dit van oma en opa.Houdoe !
-
24 Februari 2014 - 12:52
Jacques:
Hee Ruud,
Leuk geschreven, mooie ervaringen en foto's. Veel plezier en succes.
Jacques -
25 Februari 2014 - 08:29
Annette:
Wonderschoon.... die selfies. Zo fijn dit zo snel te kunnen delen, ik bekijk het ook meerdere malen. Ga zo door.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
