Uitzicht

Daar gaan we weer, dezelfde groep als vorige week, daar waar rekenen niet zo goed ging. Natuurlijk hebben ze er geen zin in, het is na school, na een toets, het duurt een uur en het is iets waar ze niet goed in zijn, anders hadden ze er niet hoeven zijn. Het begin is stroef, de dames (de heer van vorige week had het toch echt niet nodig) lopen rond, blijven kletsen, roepen wat en het vervelende is dat ik het ook nog eens niet echt versta. Afrikaans op volle snelheid is al niet zo makkelijk te volgen, helemaal als er een flink accent overheen gaat. Probeert u maar eens een kruising tussen Herman Finkers (komiek) en Brainpower (rapper) te verstaan. De groep is klein en ik heb de tijd, dus ik kies ervoor om in het zicht te blijven zitten, armen over elkaar. Het duurt een minuutje, maar de vraagtekens staan op de gezichten. Ik geef aan dat ik tot 17.00 de tijd heb en we gaan zeker 45 minuten wiskunde doen, ze mogen kiezen wanneer. Het eerste protest antwoord ik met de herhaling van de keuze. Verhip, het lijkt ook nog te werken...
We nemen een stukje van de toets die twee dagen geleden gemaakt is. Dat wat we vorige week uitgebreid hebben behandeld lijkt in de toets goed gegaan te zijn. De leerlingen denken hardop mee als het gaat om de tafeltjes. Zou er dan echt geoefend zijn? Eentje blijft er verdacht stil. Niet iedereen heeft geoefend dus. We gaan verder met exponenten. De link tussen plus en maal wordt begrepen, de link tussen maal en macht duurt iets langer, maar na wat oefenen snapt iedereen de basis, wat mij ergens verbaast. 1^1 is? 1^2 is? 1^3 ? 1 tot de macht x? 1 tot de macht smiley face? De leerlingen lachen en roepen in koor 1. Bij het rijtje van grondtal 2 gaat het wat stroever, maar door het verband te zien (x2) hebben ze het aardig door. Ik laat ze zelf het rijtje uitrekenen van 2^0 tot 2^5. Ze mogen niet samenwerken, echt niet. NEE echt niet! Dat zijn ze niet gewend en ik zie toch wel stiekem wat samenwerking. Vooral het meisje wat niet meedeed in de tafeltjes.
“Sir, can I have your apple?” In Nederland een rare vraag, mijn eerste ingeving is ook om nee te zeggen. Dan zie ik de wallen onder de ogen, hoor ik de rammelende magen en zeg dat als ze zo goed door blijven gaan, de appel voor hen is. Ik zet op het bord; 2^-1. Dit is de bonusvraag.
En dan zie je het, het is prachtig. Het kost je soms een uur en een appel. 6 dames in volle concentratie proberen om het op te lossen. Na 30 seconden heb ik een hint gegeven. Het duurde even en ik moest wat helpen, maar uiteindelijk zag er eentje het licht. Een compliment gegeven, wat meteen na de les aan de andere helft van de groep moest worden verteld. Glunderend deelden ze de appel, die ze hadden verdiend en geheel in strijd met de eerste kennismaking:
‘see you next week sir’
-‘not next week, it’s a holiday!’
‘owww nooo, I want to be here and do math!!!’
Ah fijn, sarcasme is bekend.